ภัยธรรมชาติ

เมืองที่ฉันทำงาน เคยมีประวัติน้ำท่วมใหญ่มาแล้วเมื่อ 10 กว่าปี ช่วงที่น้ำท่วมฉันมาช่วยงานที่กรุงเทพสามเดือน เดือนธันวาคมเป็นเดือนสุดท้ายที่ครบกำหนดกลับ ก่อนหน้ากลับ 2-3 อาทิตย์มีน้ำป่าไหลบ่าเข้ามาในเมืองทำให้พื้นที่ไม่เคยท่วมมาก่อนหลายแห่งเกิดน้ำท่วม บ้านในเมืองของฉันก็โดนด้วย คุณแม่ น้องสาวและญาติได้ช่วยเหลือ นำของทั้งหมดกลับบ้านต่างจังหวัดไปทำความที่นั้น สำหรับการล้างบ้าน น้าของฉันมีประสบการณ์มาก่อนแนะนำให้ล้างทันที่ที่น้ำลด ถ้าปล่อยให้แห้งจะล้างยากมาก ก็ได้รับการสงเคราะห์จากครอบครัวน้องสาวช่วยจัดการให้ เมื่อฉันกลับมาบ้านว่างเปล่าทำให้ฉันมีโอกาสได้จ่ายซื้อของใหม่เข้าบ้านเป็นการต้อนรับการกลับมาใหม่ของฉัน ได้อยู่ต่อมาอีก 10 ปี ระหว่างนั้นเมืองของฉันได้ปรับปรุงทางระบายน้ำตามพระราชดำริของในหลวง ทำให้ไม่เกิดน้ำท่วมอีกเลยแม้จะมีฝนตกหนักก็ตาม มีให้ลุ้นเป็นบ้างครั้งแต่ก็ไม่มีน้ำท่วม ส่วนบริเวณบ้านที่ฉันอยู่ เกิดคลองระบายน้ำใหญ่ขนาบสองข้าง บริเวณบ้านที่อยู่นั้นช่วงที่มาอยูจะสูงเท่ากับถนน วันเวลาผ่าไป ถนนถูกถมถนนให้สูงกว่าบ้านฉัน และบ้านใหม่ๆเริ่มมาสร้างรอบๆบ้านฉันมากมายก็ถมให้สูงกว่าเดิม หมู่บ้านฉันหมู่บ้านแรกๆก็เป็นหมู่บ้านพื้นที่ต่ำจนหน้ากลัว จนอยู่วัดดวงมาหลายครั้งฝนตกหนักน้ำก็ไหลทันออกทางระบายน้ำอย่างรวดเร็วลงคลองหมด แรกๆ น้องซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องจะขายบ้าน ไปหาที่อยู่ใหม่ ฉันบอกใจเย็นๆเพราะทางการได้ทำคลองระบายน้ำแล้ว และเห็นว่าน้ำไม่ท่วมการขายบ้านจึงหยุดไป แต่ที่ผ่านมาภาคไหนๆก็น้ำท่วมการท่วมครั้งนี้มันเกินความสามารถการรับมือของทะเลจริงๆ แต่เชื่อไม่ตอนน้ำท่วมบ้านครั้งนี้ฉันกับหลานไม่ได้กลับเข้าบ้านได้เดินทางกลับบ้านต่างจังหวัด กะกันว่าค่อยขับรถมาทำงานโดยการตื่นเช้าหน่อย ทำให้ฉันไม่ได้เผชิญน้ำท่วมเหมือนครั้งแรก แต่ได้ขนของ ล้างบ้าน ทำให้บ้านว่างเปล่าอีกครั้ง ตู้หนังสือทิ้งไปหลายตู้รวมทั้งหนังสือที่ซื้อยังไม่ได้อ่านอีกหลายเล่ม ตำราต่างๆที่ไม่สามารถตัดใจกำจัดเพราะยังเสียดาย การท่วมครั้งนี้ช่วยเคลียร์ปัญหาต่างๆหมด ก่อนที่ฉันจะย้ายออกไปอยู่บ้านธรรมชาติในไม่ช้า

สภาพห้องนั่งเล่นตอนน้ำลดแล้ว

หลังจากเก็บกวาด ปล่อยให่บ้านแห้งสนิท ไม่มีกลิ่นอับ โดยการเปิดไฟ และเปิดพัดลมให้มีการระบายตลอดเวลา และเริ่มออกแบบใหม่ให้เรียบง่ายเก๋ พยายายามใช้สิ่งที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด เรียบง่าย โปร่งไม่ยัดเยียดของให้แน่นเหมือนก่อน ปรับความคิดในรูปแบบเดิมออกให้หมด ไม่งั้นการจัดจะยึดภาพเดิม ฉันได้เอาเก้าอี้หวายแบบนั่งก็ได้นอนก็ดีที่เคยวางที่ห้องด้านหน้ามาไว้ที่ห้องนี้ ซึ่งเป็นห้องด้านหลังเป็นห้องเอนกประสงค์ โชคดีทีคราวทาสีใหม่ฉันใช้สีอาคาร์ลิก หลังน้ำท่วมไม่มีร่องรอยให้เห็นคราบน้ำทำความสะอาดง่าย ห้องนี้ในภาพรวมทาสีชมพูออกขาวมากๆ แล้วเบรคผนังด้านหนึ่งเป็นสีเข้มออกไปในโซนสีแดง แล้วสร้างจุดเด่นโดนใช้หงส์ทองเป็นชุดมีสามตัวสามขนาดติดผนังส่วนนี้ ฉันเอาเก้าอี้หวาย(เป็นเก้าอี้ที่ทนมากผ่านนำท่วมมาสองครั้งยังใช้งานได้ดีเหมือนเดิม)วางขนานกับผนังด้านนี้ ในส่วนที่นั่งฉันได้ไปซื้อผ้าใบชนิดหนาหน่อยเป็นสีขาวนวลมาเย็บด้วยมือ ทั้งที่มีจักรฉันไม่ถนัด ฉันใช้วิธีการเนาด้วยด้ายสองทบเนาถี่ๆเพราะจากประสบการณ์ทนทานและแน่นหนาใช้ได้ดีที่เดียว

เมื่อทำส่วนที่นั่งเสร็จ มานึกในส่วนพนักพิงจะใช้หมอนอิงแบบทั่วไป แล้วจะเอาสีอะไร ตอนแรกคิดว่าจะใช้สีแดง เพราะในส่วนผนังอีกด้าน ฉันได้เอาโต๊ะเก้าอี้จากบ้านธรรมชาติเป็นอลูมิเนียมที่วางไว้หน้าระเบียงบ้าน ดูแล้วสามารถนำมาใช้ประโยชน์ที่นี้มากกว่าวางไว้เฉยๆที่บ้านธรรมชาติ ฉันไปดูหมอนอิงที่โลตัสได้หมอนลายขาวแดงมาสองใบ ส่วนเบาะนั่งฉันก็เอาของที่มีจากบ้านธรรมชาติมาสองใบพร้อมปลอกหุ้มสีขาว เข้าชุดกันได้ดี สำหรับเก้าอี้สีน้ำตาลกำมะหยี่ เอามาสี่ตัวสลับกับชุดรับแขกที่โดนน้ำท่วมไว้ห้องข้างหน้าสามตัว ที่เหลือหนึ่งตัวมาไว้ที่ห้องนี้ ฉันเอาหมอนอิงสีขาวมาด้วยหนึ่งใบ พร้อมโต๊ะเตี้ยปูด้วยผ้าไหมเกาหลี เอาพลาสติกใสคลุมทับ แล้วจัดแจกันดออกไม้มาหนึ่งชุด ดูแลใช้ได้

เหลือแต่ส่วนที่เป็นพนักพิงของเก้าอี้หวาย ฉันเปลี่ยนความคิดจากหมอนทรงสี่เหลี่ยมจตุรัส มาเป็นทรงผืนผ้าขนาดเล็กแทน และมีหมอนทรงผื้นผ้าหนาของทางอีสานสีออกสีน้ำตาลลายแบบทางอีสานสองใบ นึกว่าถ้าใช้สีแดงจะเป็นผ้าเรียบหรือผ้าลาย บังเกิดความคิดต้องหยุดเพราะตอนซื้อผ้าใบทำส่วนทำเบาะรองนั่งนั้นฉันบอกขนาดผิด คนขายก็ตัดเรียบร้อยแล้วก็ต้องสั่งตัดใหม่ ทำให้มีผ้าใบเหลือ ฉันลองเอามาวัดในการทำปลอกหมอนสี่ใบที่จะวางในเก้าอี้หวายนั้น ปรากฎว่าลงตัวไปหมดไม่มีการตัดผ้าทิ้งสักเซนต์เดียว ถ้าใช้สีเดียวจะโพนไม่เก๋ จึงหากระดุมและด้ายมันสีแดงมาออกแบบเพิ่มเติมจากเดิมที่ดูแล้วเรียบเกินไป ซึ่งการเย็บก็ทำมือเหมือนเดิม หนึ่งวันเสร็จหมดทุกใบ

หมอนอีสานที่ใส่ปลอกแล้ว



ภาพรวมของเก้าอี้หวายหลังได้มีการทำใหม่